بسم الله الرحمن الرحیم
پیامبر بزرگوار اسلام -صلی الله علیه و آله:
«لیس الإیمان بالتّمنّی لکن هو ما وقر فی القلب و صدّقه العمل».
"ایمان داشتن به آرزو کردن نیست بلکه ایمان آنست که در قلب جاى دارد و عمل آن را تصدیق کند."
منبع: نهج الفصاحه، 2374
ابو بصیر می گوید: خدمت امّ حمیده (همسر امام صادق علیه السلام و مادر امام کاظم علیه السلام) رسیدم که عزادار امام صادق علیه السلام بود. او گریست و من به گریه او گریستم. بعد به من گفت:اگر امام صادق علیه السلام را در لحظات پایانی عمر شریفش می دیدی رخداد شگفت انگیزی را مشاهده می کردی.
آن حضرت در لحظات آخر چشم گشود و فرمود:اجمَعوا لی کُلَّ مَن بَینی وَ بَینَهُ قَرابَةٌ ؛ تمام کسانی را که نسبتی با من دارند جمع کنید.
همسر امام ادامه داد: ما همه را جمع کردیم. آنگاه امام نگاهی به آنها کرد و فرمود:
إنّ شفاعَتَنا لا تَنالُ مُستَخِفّاً بِالصَّلاة ؛شفاعت ما به کسانی که نماز را سبک می شمردند (نماز در نظرشان مهم نیست) نمی رسد. [المحاسن 1/80 ؛ امالی صدوق (ره)، ص572]
“استَخَفَّ به” یعنی “أَهانه”[لسان العرب 9/80] ؛ به او بی احترامی کرد و به او اعتنایی نکرد.
از این معنا روشن می شود مَستَخِفّ بالصلاة یعنی کسی که نماز در نظر او اهمیتی ندارد از این رو رفتار توهین آمیزی با نماز دارد؛ یا نماز نمی خواند و یا اگر می خواند در برپایی آن رفتاری مناسب با شان و جایگاه نماز از خود بروز نمی دهد؛ تاخیر همیشگی نماز از اول وقت به آخر وقت را می توان یکی از مصادیق این استخفاف نماز به شمار آورد.
در هر صورت امام صادق علیه السلام در لحظات پایانی عمر خود که افراد مهمترین سخنان خود را بر زبان جاری می کنند فرمود: شفاعت ما اهل بیت کسانی را که نماز نمی خوانند و یا به نماز بی احترامی می کنند شامل نمی شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند در سوره "تین" (انجیر) به این میوه قسم خورده است و
دانشمندان دین‌پژوه می‌گویند، احتمالاً علت آن است که انجیر،
یکی از میوه‌های همه چیز تمام است
و کلکسیونی از املاح و ویتامین‌ها دارد؛
لذا مورد توجه خاص قرآن قرار گرفته است.
اما این سوگند، ویژگی ظریف دیگری هم در بر دارد که موجب مسلمان شدن یک تیم تحقیقاتی ژاپنی شده است.
قصه از این‌جا شروع شد که یک گروه پژوهشی ژاپنی،
در بین مواد خوراکی به دنبال منبع پروتئین خاصی بودند که به میزان کم، در مغز انسان و حیوانات تولید می‌شود.
این پروتئین، کاهش دهنده کلسترول خون
و مسئول تقویت قلب و شجاعت انسان است
و بازتولیدش
بعد از ۶۰ سالگی تعطیل می‌شود.
ژاپنی‌ها فهمیدند این ماده فقط در انجیر و زیتون موجود است و برای تأمین آن، باید
انجیر و زیتون را به نسبت یک به هفت مصرف کرد.
بعد از ارائه این نتیجه، یکی از قرآن پژوهان مصری نامه‌ای به این تیم
تحقیقاتی می‌نویسد
و اعلام می‌کند که در کتاب مقدس مسلمانان، خداوند
به انجیر و زیتون در کنار هم قسم خورده.
نام انجیر فقط یک بار و نام زیتون
نیز هفت بار در قرآن آمده است.
منبع:
آیا شما منابع علمی
بیشتری برای این تحقیق علمی سراغ دارید؟
بسم‌الله الرحمن الرحیم
قَالَ رَسُولَ اللَّهِ (ص) :
لا یکْمُلُ الْمُؤْمِنُ إِیمَانُهُ حَتَّى یحْتَوِی عَلَى مِائَةٍ وَ ثَلَاثِ خِصَالٍ فِعْلٍ وَ عَمَلٍ وَ نِیةٍ وَ ظَاهِرٍ وَ بَاطِنٍ
فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع) یا رَسُولَ اللَّهِ مَا یکُونُ الْمِائَةُ وَ ثَلَاثُ خِصَالٍ فَقَالَ یا عَلِی مِنْ صِفَاتِ الْمُؤْمِنِ أَنْ یکُونَ
از رسول خدا (ص) روایت شده که فرمودند: ایمان مومن کامل نمی شود تا اینکه دارای 103 خصلت در فعل و عمل و نیت و باطن و ظاهر گردد آنگاه امیرالمومنین(ع) فرمودند: یا رسول الله آن 103 خصلت کدامند؟ فرمودند یا علی از جمله صفات مومن اینست که:
جَوَّالَ الْفِکْرِ- جَوْهَرِی الذِّکْرِ- کَثِیراً عِلْمُهُ -عَظِیماً حِلْمُهُ-
اندیشه اش بسیار متحرک و پویاست - ذاتا متذکر و به یاد خداست - علم و دانشش فراوان - بردباریش بزرگ
جَمِیلَ الْمُنَازَعَةِ- کَرِیمَ الْمُرَاجَعَةِ- أَوْسَعَ النَّاسِ صَدْراً- وَ أَذَلَّهُمْ نَفْساً
خوش برخورد در کشمکش - بزرگوار در بازگشت و پذیرش - سعه صدرش از همه بیشتر- و نفسش از همه خاکسار تر است
ضِحْکُهُ تَبَسُّماً- وَ اجتماعه تَعَلُّماً- مُذَکِّرَ الْغَافِلِ- مُعَلِّمَ الْجَاهِلِ
خنده‌اش تبسم - گردهم‌آیی‌اش برای تعلم و یادگیری - تذکر دهنده به غافل- و آموزنده جاهل است
لَا یؤْذِی مَنْ یؤْذِیهِ _وَ لَا یخُوضُ فِیمَا لَا یعْنِیهِ_ وَ لَا یشْمَتُ بِمُصِیبَةٍ
به کسی که آزارش می‌کند آزاری نمی‌رساند - و در آنچه به دردش نمی خورد وارد نشود- و هیچ کس را به مصیبتی سرزنش و شماتت نمی‌کند
وَ لَا یذْکُرُ أَحَداً بِغِیبَةٍ- بَرِیئاً مِنَ الْمُحَرَّمَاتِ- وَاقِفاً عِنْدَ الشُّبُهَاتِ
و هیچ کس را با غیبت یاد نمی‌کند - از کارهای حرام بیزار است - و در موارد شبهه قدم بر نمی‌دارد
کَثِیرَ الْعَطَاءِ- قَلِیلَ الْأَذَى- عَوْناً لِلْغَرِیبِ -وَ أَباً لِلْیتِیمِ
بخششش فراوان - آزارش بسیار کم - برای غریب و ناآشنا یاور - و برای یتیم پدر است
بُشْرُهُ فِی وَجْهِهِ- وَ حُزْنُهُ فِی قَلْبِهِ- مُسْتَبْشِراً بِفَقْرِهِ
شادابی و خرمی‌اش در چهره - وحزن و اندوهش در دل - و به نیاز خود (به خدا ) خرسند است
أَحْلَى مِنَ الشَّهْدِ- وَ أَصْلَدَ مِنَ الصَّلْدِ- لَا یکْشِفُ سِرّاً- وَ لَا یهْتِکُ سِتْراً
شیرین تر از عسل- وسخت تر از سنگ است - و هیچ رازی را فاش نسازد - و هیچ پرده ای را ندرد
لَطِیفَ الْحَرَکَاتِ- حُلْوَ الْمُشَاهَدَةِ -کَثِیرَ الْعِبَادَةِ- حَسَنَ الْوَقَارِ
حرکاتش لطیف- دیدارش شیرین-عبادتش بسیار - وقارش نیکو
لَینَ الْجَانِبِ- طَوِیلَ الصَّمْتِ- حَلِیماً إِذَا جُهِلَ عَلَیهِ
برخوردش نرم - سکوتش طولانی است - اگر درباره او به نادانی رفتار شود حلیم و بردبار است
صَبُوراً عَلَى مَنْ أَسَاءَ إِلَیهِ- یجِلُّ الْکَبِیرَ وَ یرْحَمُ الصَّغِیر
بر کسی که به او بدی کرده است شکیبا است - بزرگتر را گرامی داشته و به کوچکتر رحم می‌کند
أَمِیناً عَلَى الْأَمَانَاتِ- بَعِیداً مِنَ الْخِیانَاتِ- إِلْفُهُ التُّقَى وَ حِلْفُهُ الْحَیاءُ
بر امانت‌ها امین- و از خیانت‌ها به دور است - همدم او تقوا و هم پیمان او شرم و حیاست
کَثِیرَ الْحَذْرِ- قَلِیلَ الزَّلَلِ- حَرَکَاتُهُ أَدَبٌ -وَ کَلَامُهُ عَجِیبٌ
پرهیزش بسیار - و لغزشش کم- حرکاتش مودبانه - وگفتارش مایه شگفتی است
مُقِیلَ الْعَثْرَةِ- وَ لَا یتَّبِعُ الْعَوْرَةَ- وَقُوراً صَبُوراً- رَضِیاً- شَکُوراً
از خطا و لغزش در می‌گذرد - و در پی عیوب دیگران نمی‌رود - با وقار - صبور - خشنود و راضی - سپاسگذار
قَلِیلَ الْکَلَامِ- صَدُوقَ اللِّسَانِ- بَرّ-اً مَصُوناً
کم حرف - راست گفتار - نیکوکار- مصون - و محفوظ
حَلِیماً- رَفِیقاً- عَفِیفاً –شَرِیفاً- لَا لَعَّانٌ وَ لَا کَذَّابٌ
بردبار-رفیق و سازگار-پاکدامن - با شرافت است- لعن‌کننده و دروغگو نیست
وَ لَا مُغْتَابٌ- وَ لَا سَبَّابٌ- وَ لَا حَسُودٌ- وَ لَا بَخِیلٌ- هَشَّاشاً بَشَّاشاً
غیبت کننده نیست - دشنام نمی‌دهد- نه حسود است - و نه بخیل - گشاده رو و شاداب است
لَا حَسَّاسٌ وَ لَا جَسَّاسٌ -یطْلُبُ مِنَ الْأُمُورِ أَعْلَاهَا- وَ مِنَ الْأَخْلَاقِ أَسْنَاهَا
نه ظریف و حساس است - و نه کنجکاو و جاسوس- از کار ها عالی‌ترین را طلب می‌کند - و از اخلاق برجسته‌ترین را
مَشْمُولًا بِحِفْظِ اللَّهِ -مُؤَیداً بِتَوْفِیقِ اللَّهِ- ذَا قُوَّةٍ فِی لِین
حفظ خدا شامل حال اوست - به توفیق الهی یاری شده است - و در عین نرمش قوی است
وَ عَزْمَةٍ فِی یقِینٍ -لَا یحِیفُ عَلَى مَنْ یبْغِضُ- وَ لَا یأْثَمُ فِی مَنْ یحِبُّ
و تصمیمش همراه با یقین - با کسی که دشمن باشد ستم نمی‌کند - و درباره کسی که دوستش دارد به گناه نمی‌افتد
صَبُورٌ فِی الشَّدَائِدِ- لَا یجُورُ وَ لَا یعْتَدِی- وَ لَا یأْتِی بِمَا یشْتَهِی
در سختی‌ها بسیار شکیباست - نه ستم می‌کند و نه تجاوز - و هر چه دلش خواست انجام ندهد
الْفَقْرُ شِعَارُهُ- وَ الصَّبْرُ دِثَارُهُ -قَلِیلَ الْمَئُونَةِ- کَثِیرَ الْمَعُونَةِ
جامه زیرینش نیاز (به خدا)- و جامه زبرینش صبر و مقاومت - هزینه و زحمتش اندک - کمک و یاری‌اش بسیار
کَثِیرَ الصِّیامِ -طَوِیلَ الْقِیامِ- قَلِیلَ الْمَنَامِ- قَلْبُهُ تَقِی- وَ عِلْمُهُ زَکِی
روزه‌داری او بسیار - قیام و عبادتش طولانی - خوابش کم - قلبش پرهیزگار - و علم و دانشش پاکیزه است
إِذَا قَدَرَ عَفَا -وَ إِذَا وَعَدَ وَفَى- یصُومُ رَغْباً -وَ یصَلِّی رَهْباً
هنگامی که قدرت یابد عفو نماید - و هنگامی که وعده دهد وفا نماید - با میل و رغبت روزه می‌گیرد - و با ترس و خوف نماز می‌خواند
وَ یحْسِنُ فِی عَمَلِهِ کَأَنَّهُ نَاظِرٌ إِلَیهِ -غَضَّ الطَّرْفِ- سَخِی الْکَفِّ
چنان نیکو عمل می‌کند که گویا او را می‌بینند - دیده‌اش (از ناروا) فرو بسته - دستش باسخاوت است
لَا یرُدُّ سَائِلًا -وَ لَا یبْخَلُ بِنَائِلٍ- مُتَوَاصِلًا إِلَى الْإِخْوَانِ- مُتَرَادِفاً إِلَى الْإِحْسَانِ
در خواست کننده‌ای را رد نکند - و نسبت به دستاورد دیگران بخل نورزد - با برادران ارتباط و پیوستگی دارد - در نیکوکاری پیاپی اقدام کند
یزِنُ کَلَامَهُ وَ یخْرِسُ لِسَانَهُ- لَا یغْرَقُ فِی بُغْضِهِ- وَ لَا یهْلِکُ فِی حُبِّهِ
سنجیده سخن می‌گوید و زبانش را می بندد- در خشم و دشمنی غرق نشود - و در دوستی‌اش هلاک نگردد
لَا یقْبَلُ الْبَاطِلَ مِنْ صَدِیقِهِ وَ لَا یرُدُّ الْحَقَّ مِنْ عَدُوِّهِ- وَ لَا یتَعَلَّمُ إِلَّا لِیعْلَمَ وَ لَا یعْلَمُ إِلَّا لِیعْمَلَ
باطل را از دوستش نمی‌پذیرد و در مقابله با دشمن حق را پایمال نمی‌کند - دانش را نمی‌آموزد مگر برای دانستن و آگاهی و نمی‌آموزد مگر برای عمل
قَلِیلًا حِقْدُهُ- کَثِیراً شُکْرُهُ- یطْلُبُ النَّهَارَ مَعِیشَتَهُ- وَ یبْکِی اللَّیلَ عَلَى خَطِیئَتِهِ
کینه‌اش اندک - شکر و سپاس بسیار - در روز به جستجوی معاش می‌پردازد - و در شب بر خطا وگناهش گریه می‌کند
إِنْ سَلَکَ مَعَ أَهْلِ الدُّنْیا کَانَ أَکْیسَهُمْ وَ إِنْ سَلَکَ مَعَ أَهْلِ الْآخِرَةِ کَانَ أَوْرَعَهُمْ
اگر با اهل دنیا همراه شود زیرک‌ترین آنهاست و اگر با اهل آخرت همراه باشد پارساترین آنهاست
لَا یرْضَى فِی کَسْبِهِ بِشُبْهَةٍ- وَ لَا یعْمَلُ فِی دِینِهِ بِرُخْصَةٍ
در کسب خویش موارد شبهه را نمی‌پسندد - و در عمل به دینش دنبال عذر و رخصتی نمی‌رود
یعْطِفُ عَلَى أَخِیهِ بِزَلَّتِهِ- وَ یرْضَى مَا مَضَى مِنْ قَدِیمِ صُحْبَتِهِ
با خطا و لغزش برادر دینی‌اش به عطوفت رفتار نماید - و حق دوستی دیرینه را مراعات می‌کند
منبع :بحار الانوار -جلد 67-ص210
خدایا کاری کن که از پدر و مادرم حساب ببرم انگار که پادشاهان سختگیری هستند و به آنها خوبی کنم انگار که مادر مهربانشان هستم.
تازه این خوبی و حرف گوش کردن در نظرم خیلی هم شیرین بیاید شیرین مثل خواب کسی که خیلی وقت است نخوابیده و خوش طعم مثل مزه آب در دهان کسی که خیلی تشنه است.
طوری بشود که آرزوی آنها را بیشتر از آرزوی خودم بخواهم .
خدایا صدایم را پیش آنها آرام کن و حرف هایم را دوست داشتنی و دلم را پر از مهرشان کن .
خدایا به خاطر تربیت من بهشان پاداش بده و اگر از طرف من به آنها آزاری رسیده و حق آنها ادا نگشته همه را باعث پاک شدن گناهانشان و موجب بلندی مقامشان قرار بده
و اگر آنها در مورد من کوتاهی کرده و یا حق مرا تباه نموده اند، من خودم را به آنها بخشیدم و آن را بر آنها احسان نمودم و از تو می خواهم گرفتار آن کارها نباشند .
خدایا مرا جزو بد رفتاران با پدر و مادر قرار مده
و یاد آنها را در به دنبال نمازهایم و لحظه های شب و روز در خاطرم قرار بده...
خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا بسبب دعاهایم برای آنها و آنها را بدلیل خوبی هایشان به من بیامرز!